ΚΑΒΑΦΗΣ, ΣΤΙΣ ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1903

Κανείς δεν ήταν τόσο μοναχικός, ακόμη κι όταν
ξυπνούσε με τα μάτια του φίλου του στα μάτια του,
σαν τον Έλληνα εκείνο που στους στίχους του τολμούσε
να μιλάει για ό,τι όλοι σιωπούσαν
ή μόνο στα κρυφά ομολογούσαν-
κανείς τόσο μοναχικός, τόσο δοσμένος
στη βοή του πόθου και των δρόμων της Αλεξάνδρειας.

Εουζένιο ντε Αντράδε / Πορτογαλία

Νάσος Βαγενάς (επιμ.): Συνομιλώντας με τον Καβάφη. Ανθολογία ξένων καβαφογενών ποιημάτων ( Κέντρο ελληνικής γλώσσας, 2000)
Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα